W upalne letnie dni, gdy temperatura osiąga ponad 30stopni wielu turystom nie w głowie chodzenie po górach, zwiedzanie miast czy leśne wyprawy. Są jednak miejsca, które ze względu na swój mikroklimat, cieszą się w upały dużym powodzeniem wśród zwiedzających. Są wśród nich: kopanie, sztolnie, jaskinie – czyli podziemne atrakcje turystyczne udostępnione do zwiedzania. Jedna z nich Zabytkowa Kopalnia Srebra w Tarnowskich Górach zaprasza na niecodzienną podróż do wnętrza ziemi :).
Trasa zwiedzania wiedzie podziemnymi korytarzami położonymi 40m pod powierzchnią ziemi. W Kopalni przez cały rok panuje stała temperatura ok. 10 st. C. Zwiedzanie trwa około 90 minut i odbywa się w grupach z przewodnikiem. Poza podziemnymi korytarzami do zwiedzania udostępniono także muzeum oraz Skansen Maszyn Parowych. Warto zaznaczyć, że Zabytkowa Kopalnia Srebra w Tarnowskich Górach jest przystosowana dla osób niepełnosprawnych.
Przed zjechaniem w świat tarnogórskich gwarków, warto zwiedzić muzeum mieszczące się w wieży szybu „Anioł”, gdzie przewodnik zapozna nas z mapą wyrobisk, ze zbiorami, narzędziami, przyrządami i urządzeniami górniczymi. Wyjaśni w jakich butach chodziło się w dawnej kopalni? Dlaczego zaprzestano używania łoju zwierzęcego do oświetlania chodników lub co to jest „kurzawka”?
Zrekonstruowane wyrobiska Kopalni Zabytkowej pochodzą z XVII i XIX wieku i są świadectwem bogatej historii Ziemi Tarnogórskiej. Odwiedzający mogą poznać mały fragment tego podziemnego świata liczący 1740m. W pierwszej kolejności zjeżdża się w głąb kopalni windą w szybie „Anioł”. Po wyjściu z windy wkraczamy w labirynt chodników. Chodnikiem „Staszica” udajemy się do pierwszej komory zwanej „Srebrną”. Ogromna komora o powierzchni 500 metrów kwadratowych jest zachowana w stanie pierwotnym z odtworzonym stanowiskiem pracy gwarków. W jej głębi znajduje się unikalne małe jeziorko oraz resztki galeny.
Kolejna na trasie komora zwana „Zawałową” wygląda dokładnie jak w okresie jej eksploatacji w XIX wieku. Widoczna część komory to 1500 metrów kwadratowych reszta jest zasypana. Warto zwrócić uwagę na olbrzymie głazy dolomitu, które skutkiem niszczącego działania sił górotworu obsunęły się ze stropu, tworząc zawał. W części centralnej komory znajdują się drewniane wózki z końca XVIII wieku z załadowanym urobkiem.
Po drodze do kolejnej komory przechodzimy obok figury św. Barbary, patronki górników. Dalej trasa prowadzi poprzez starą prochownię i niski chodnik, na trasie mijamy źródełko z krystalicznie czystą wodą. Docieramy do komory „Niskiej”, największej w tym rejonie, o powierzchni 2000 metrów kwadratowych, która swą nazwę zawdzięcza stropowi na wysokości około jednego metra.
Po jej przejściu docieramy do przystani chodnika wodnego, którym przepłyniemy łodziami do trzeciego szybu zwanego „Żmiją”. Długość trasy wodnej to 270 m, a głębokość koryta chodnika wodnego to około 80 cm. Po przeprawie chodnikami komorowymi powstałymi w XVIII i XIX wieku wracamy do szybu „Anioł”. Po wjeździe na powierzchnię warto odwiedzić Skansen Maszyn Parowych.