Majorka, Minorka, Ibiza, Formentera i Cabrera oraz wiele małych skalnych wysepek tworzą archipelag Balearów, położony u hiszpańskich wybrzeży w zachodniej części Morza Śródziemnego. Pisarz Miguel S. Oliver uważał, że „wyjątkowość Balearów polega na różnorodności cech, odurzającym bogactwie na najmniejszym skrawku lądu, pełnym niespodzianek, kontrastów i przeciwieństw. Można by sądzić, że przyroda postarała się tu o zgromadzenie kolekcji wykwintnych i niepowtarzalnych okazów, prawdziwą antologię krajobrazów”.
„Jeśli jesteś w stanie znieść raj, przybądź na Majorkę” — tak powiedziała pisarka Gertruda Stein. Wyraźnie widać, że wielu za nią podążyło i podąża nadal. Wakacje na Majorce stały się synonimem słonecznych, udanych i pełnych wrażeń wakacji. Majorka to wyspa na Morzu Śródziemnym, którą co roku odwiedzają miliony turystów, a mimo to można na niej znaleźć spokojne zatoki i romantyczne krajobrazy. Jest prawie tak zróżnicowana, jak cały kontynent: z dzikimi ostępami górskimi na północy, ogromnymi plantacjami migdałowców i polami
zbóż we wnętrzu oraz wielokilometrowymi plażami na południu. To prawdziwy raj o powierzchni 3624 km2 ob lany wodami morza, wspaniałe miejsce wypoczynku. Metropolia Majorki, Palma de Mallorca, pod względem wartości produktu krajowego brutto jest najbogatszym miastem Hiszpanii. Aby uciec przed wrzawą nadmorskich miejscowości stłoczonych między Andratx a Arenal wystarczy tylko pojechać kilka kilometrów w głąb wyspy.
Minorka o powierzchni 695km2 jest pięciokrotnie mniejsza od Majorki i temu zawdzięcza swoją nazwę (która oznacza: mniejsza). „Wyspa zieleni i błękitu”, bo tak często jest określana Minorka, dzieli się na dwa regiony, którym nadano nazwy wiejących tu z północy i południa wiatrów: Tramuntana na północy i Migjorn na południu. Granica między tymi dwoma całkowicie różnymi pod względem geologicznym obszarami przebiega mniej więcej wzdłuż drogi z Mahón, stolicy wyspy, do Ciuradelli. W obu miastach mieszka w sumie 60 procent ludności wyspy, liczącej 69 tysięcy mieszkańców (Minorka jest najrzadziej zaludnioną wyspą archipelagu — zamieszkuje ją jedynie 10 procent ludności Balearów). Strategiczne położenie uczyniło z wyspy obiekt pożądania Fenicjan, Greków, Kartagińczyków, Rzymian, Wandalów, Bizantyjczyków, Hiszpanów, Anglików, Francuzów.
Ibiza i Formentera z nieodległymi małymi wysepkami są określane mianem „Pityusen”. Nazwa ta wywodzi się z greckiego i oznacza wyspy z drzew iglastych. Obie wyspy leżą w zachodniej części archipelagu Balearów. Baleary stanowią autonomiczny region Hiszpanii i zarazem prowincję (Comunidad Autónoma de las Islas Baleares). Ibiza od dawna przestała być wyspą znaną jedynie nielicznym turystom — na przestrzeni lat zmieniła się w ośrodek najbujniejszego życia nocnego na całym obszarze Morza Śródziemnego. Sąsiednia mała wyspa na południu, Formentera, oferuje więcej spokoju oraz nieskażony krajobraz, z rozległymi piaszczystymi plażami i płytkimi jeziorami w głębi lądu. W przeciwieństwie do Ibizy tutejsza infrastruktura turystyczna jest słabo rozwinięta.