Na świecie istnieje ponad 7000 parków narodowych, zajmujących łącznie ponad 1 mln km2. Każdy z nich jest na swój sposób niepowtarzalny i chroni nieskazitelną przyrodę, przed niszczycielskim działaniem człowieka. Istnieje jednak park narodowy, któremu ludzie nie straszni. Przeciwnie, to jego rozległe tereny są wyjątkowo nieprzyjazne człowiekowi. Mowa tu o Dolinie Śmierci leżącej w południowej Kalifornii.
.
Park Narodowy Death Valley został utworzony w 1994 roku. Zajmuje powierzchnię 13 628 km², obejmując kamienną pustynię z najniżej położonym miejscem na półkuli zachodniej. Dolina jest częścią śródgórskiego obniżenia pomiędzy pasmami Amargosa i Panamint Range, o długości około 190 km. Dolina Śmierci w pełni zasługuje na swoje miano. Jest jednym z najgorętszych miejsc na Ziemi (temperatura sięga 50 stopni Celsjusza). Miejsce to jest niemal całkowicie pozbawione cienia i wody (ta występująca w dolinie jest bardzo zasolona). Średnia ilość opadów wynosi poniżej 50 mm, a wilgotność względna poniżej 1%.
Powierzchnia Parku Narodowego Doliny Śmierci przypomina ogromną , popękaną skorupę. Z tego powodu flora na tym terenie jest nikła. Różnorodność zwierząt również nie powala. Wnikliwy obserwator dostrzeże jednak na tym terenie przejawy życia dostosowanego do surowych warunków pustyni – można spotkać kojota, owcę kanadyjską, pumę i rysia rudego
Dolina Śmierci, wbrew odstraszającej nazwie, jest miejscem urzekającym. Różnorodność krajobrazów sprawia, że podróżnik przemierzający te tereny ma wiele okazji do zrobienia wspaniałych zdjęć, lub po prostu docenienia piękna świata. W Dolinie Śmierci zobaczyć można: ruchome wydmy, kolorowe kaniony, fantastyczne w swoich kształtach formy skalne i zasolone dno wyschniętego jeziora – przypominające śnieżny dywan. Do tego uśpiony wulkan, zielone oazy oraz luksusowy pałac Scotiego, dopełniają obrazu pustyni.
W centrum Doliny Śmierci usytuowana jest grupa skał o niezwykłych barwach zwana Artists Palette. Powstały one w wyniku zachodzącej w skałach reakcji utleniania związków chemicznych. Barwa czerwona, fioletowa i żółta powstają w wyniku utleniania związków żelaza; barwa zielona powstaje w wyniku rozkładu miki. Innymi ciekawymi formami skalnymi są, pokrywające olbrzymi fragment dna doliny, kilkunastocentymetrowe bryły (stanowiące mieszankę ziemi i soli) zwane Devil’s Golf Course (Pole golfowe diabła). Bryły w kształcie stożków są niezwykle twarde i posiadają ostre krawędzie
.
Warto również zobaczyć Racetrack Playa, czyli wyschnięte słone jezioro słynące z „wędrujących kamieni”. Położone na wysokości 1130 m n.p.m. pomiędzy górami Cottonwood i pasmem Last Chance Range ma długość ok. 4,5 km i szerokość ok. 2 km. Jezioro jest zaskakująco płaskie, różnica poziomu między północnym, a południowym krańcem wynosi ok. 4 cm.
Turystów przyciągają także piece do wypalania węgla drzewnego – Charcoal Kilns. Wybudowane w 1867 roku były wykorzystywane do wytwarzania węgla drzewnego w procesie powolnego spalania przy małym dostępie tlenu. Węgiel był używany w pobliskich kopalniach do wytapiania metali z rud.
Mimo swojej złej sławy Dolina Śmierci jest chętnie odwiedzana przez turystów. Decydując się na taką wycieczką należy się jednak solidnie przygotować. Zapas wody, prowiantu, odpowiednie ubranie są konieczne by wycieczka nie skończyła się w szpitalu lub jeszcze gorzej
.