Wieś Krynica powstała w dolinie rzeczki Kryniczanki, na pograniczu Beskidu Sądeckiego i Beskidu Niskiego w 1547 roku. Pierwotnie nie wyróżniała się szczególnie wśród okolicznych miejscowości. Dopiero w XVII wieku odkryto tutaj źródła wody mineralnej o właściwościach leczniczych. Zalążkiem dzisiejszego uzdrowiska był zbudowany w 1794 roku „Mały Domek”, w którym w 1804 roku urządzono pierwsze krynickie kąpielisko. W 1807 roku Krynicę urzędowo nazwano zdrojem kąpielowym i wkrótce rozpoczął tu praktykę stały lekarz. Krótko po połowie XIX wieku, w Krynicy powstały łazienki mineralne, łazienki borowinowe, Dom Zdrojowy, główna pijalnia wód, a także liczne pensjonaty. Powstał deptak, po którym przechadzali się przybywający tu chętnie wielcy artyści — Jan Matejko, Helena Modrzejewska, Henryk Sienkiewicz, Władysław Reymont i Ludwik Solski. Znaną i cenioną w Krynicy postacią był światowej sławy tenor, Jan Kiepura, który miał tu nawet własną willę „Patria”. Na cześć artysty co roku odbywają się festiwale operowe nazwane jego imieniem. Z Krynicą związany był także słynny malarz prymitywista — Nikifor Krynicki (właściwe nazwisko Epifan Drowniak). Muzeum Nikifora w Krynicy otwarto w 1995 roku w willi „Romanówka”.
Po pierwszej wojnie światowej odrestaurowano część budynków, a wiele nowych jak, np. Nowe Łazienki Mineralne, Nowy Dorn Zdrojowy czy pensjonat „Lwigród” dopiero powstało. Zbudowano schronisko na Jaworzynie Krynickiej i kolejkę na Górę Parkową, stadion zimowy oraz tor saneczkowy. Krynica była w owym czasie istotnym centrum sportów zimowych. Miały miejsce tu Mistrzostwa Europy w saneczkarstwie oraz Mistrzostwa Świata w hokeju na lodzie. Mimo że trudno było o tanie noclegi w Krynicy, to w 1919 roku na wczasy lub leczenie przybyło tu 10 tysięcy osób.
Rozwój uzdrowiska został brutalnie przerwany przez drugą wojnę światową i okres okupacji. Po wojnie nastąpiła ponowna rozbudowa kurortu, powstały nowe sanatoria branżowe, efektowny zakład przyrodoleczniczy, pijalnia główna z salą koncertową, korty tenisowe, boiska. Krynica stała się sercem zespołu Uzdrowisk Krynicko-Popradzkich. Uzdrowisko w Krynicy stworzone zostało na bazie wód mineralnych bogatych w szczawy żelaziste i występujące tu borowiny.
Centrum Krynicy stanowi deptak zdrojowy, otoczony licznymi pensjonatami i sanatoriami. Przy nim stoją także łazienki borowinowe, dom zdrojowy. Ponad deptakiem i pijalnią wznosi się Góra Parkowa, na której szczyt kursuje kolejka linowa wybudowana w 1937 roku. Na zboczach Góry Parkowej jest także tor saneczkowy, wybudowany w 1929 roku. Jego długość wynosi 1135 metrów, a szybkość, jaką tu można osiągnąć na saneczkach, to około 58 km/h. W ostatnich latach w Krynicy została także uruchomiona kolej gondolowa na Jaworzynę Krynicką (1444 m n.p.m.). Sześcioosobowe wagoniki w czasie 7 minut pokonują 2211 metrów i przewożą turystów z tzw. Czarnego Potoku na widokowy szczyt Jaworzyny. Na Jaworzynie Krynickiej jest 7 tras narciarskich o różnym poziomie trudności (wszystkie sztucznie naśnieżane).
Polecam wybrać się właśnie do Krynicy-Zdrój. Miasto leży w centrum Beskid Sądecki, a duża liczba szlaków turystycznych przez nie przechodzących, sprawia że jest dobra bazą wypadową. Ciekawie opisana miejscowość oraz szlaki znajdują się na: http://www.beskidsadecki.eu/index.php?id=sadecki_miejscowosci&sk=Krynica
Dobre miejsce do wypoczynku zarówno dla rodziny z małymi dziećmi jak i seniorów przede wszystkim z uwagi na lecznicze walory wód mineralnych w Krynicy-Zdrój.